كشتي نساز اي نوح طوفان نخواهد آمد / برشوره زار دلهاباران نخواهد آمد

رفتي كلاس اول اين جمله راعوض كن / آن مرد تا نيايد باران نخواهد آمد . . .

يا صاحب الزمان

.

.

.

ارباب زمين، امير مريخ، بيا

تا نخل ستم بركني از بيخ بيا

از قول همه منتظران مي گويم

اي پيرترين جوان تاريخ بيا

الهم عجل لويك الفرج

.

.

.

مهديا منتظرانت همه در تاب و تبند / همه ي اهل جهان، جمله گرفتار شبند

چو بيايي غم و ظلمت برود از عالم / شاد گردد دل آنان كه گرفتار غمند . . .

.

.

.

صبح بي‌تو رنگ بعد از ظهر يك آدينه دارد

بي‌‌تو حتي مهرباني حالتي از كينه دارد

بي‌تو مي‌گويند تعطيل است كار عشقبازي

عشق اما كي خبر از شنبه و آدينه دارد . . .

.

.

.

ما را به يك كلاف نخ آقا قبول كن / يـا ايّهـا العــزيز! أبانـا! قــبول كن 

آهي در اين بساط به غير از اميد نيست  / يـا نـااميدمــان ننـمـا يـا، قـبـول كن . . .

.

.

.

در اضطراب چه شب‌ها كه صبح شان گم شد

چـه روزهـا كــــه گـرفـتـــــار روز هـفــــتـم شد

چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسيد

و جـمـعــــه روز تـفــــرّج بـــــراي مـــــردم شـد . . .

.

.

.

از هجر تو طبيعت ما گريه مي كند / چشم تمام آينه ها گريه مي كند

چشم انتظار آمدنت شير خواره‌اي است  / گهواره‌اي به كرب و بلا گريه مي كند . . .

.

.

.

يا اين دل شكستة ما را صبور كن

يا لا أقل به خاطر زينب ظهور كن

ديگر بتاب از افق مكه ، ماه من!

اين جاده هاي شب زده را غرق نور كن . . .

يا مهدي ادركني

.

.

.

بازهم – صحبت فرداست قرارِ ما ها

بازهم – خير نديديم از اين فردا ها

چقدر پاي همين وعده ي تو پيرشدند

جگر “مادر ها ” موي سر “بابا ها ” . . .

يا صاحب الزمان

.

.

.

ما منتظريم از سفر، برگردي / يكروز شبيه رهگذر برگردي

با كاسه ي آب و مجمري از اسپند  / ما آمده ايم پشت در، برگردي . . .

.

.

.

عمري در آرزوي وصال تو سوختيم

با ياد آفتاب جمال تو سوختيم

ما را اگر چه چشم تماشا نداده اند

اي غايب از نظر به خيال تو سوختيم . . .

.

.

.

دروغ گفتم كه از دوريت شكست دلم / كه در نبود تو حتي ترك نبست دلم

بيا و زود بيا اي تمام هستيم / كه اگر دير كني مي رود ز دست دلم . . .

يا مهدي …

.

.

.

گفتم چرا قلبم دگر بر تار زلفت گير نيست

سر بر زمين افكند و گفت خود كرده را تدبير نيست

اشكي به زير مقدمش انداختم رحمي كند

گفتا كه اشك بي ورع در رتبه تاثير نيست . . .

يا مهدي صاحب الزمان

.

.

.

بيا اي يوسف زهرا گره بگشا ز كار ما / كه از وصلت رسد جانا به پايان انتظار ما

بيا تا يوسف كنعان شود همچون زليخايت / فداي روي زيبايت كه برد از دل قرار ما . . .

.

.

.

طعنه از دشمنت اي دوست شنيدن تا كي؟ / به بدن پيرهن صبر دريدن تا كي؟

پيش رو بودن و روي تو نديدن تا كي؟ /  بار هجران تو بردوش كشيدن تا كي . . . ؟

به اميد ظهورش

.

.

.

بگذار بگويمت دلم غم دارد

 يك عالمه اشك و آه و ماتم دارد

عجّل بظهور، عصر آدينه ها

اي يوسف فاطمه تو را كم دارد . . .

.

.

.

اي كاش كه انتظار معني مي شد /  بي تابي جويبار معني شد

وقتي كه سحر شكوفه صبح دميد / با آمدنت بهار معني شد. . .

.

.

.

به ذهن شب زده من ظهوركن مهتاب

ز دشت تيره ظلمت عبوركن مهتاب

دلم گرفته، نگارم، ببين كه تاريكم

 به خاطر دل عاشق، ظهوركن مهتاب . . .

.

.

.

به تمنّاي طلوع تو جهان چشم به راه /  به اميد قدمت كون ومكان چشم به راه

رخ زيباي تو را ياسمن آينه به دست   /  قدّ رعناي تو را سرو جوان چشم به راه . . .

.

.

.

به دنبال تو مي گردم نمي يابم نشانت را / بگو بايد كجا جويم مدار كهكشانت را

تمام جاده را رفتم، غباري از سواري نيست /  بيابان تا بيابان جسته ام ردّ نشانت را . . .

.

.

.

فروغ روي يزدان داري اي دوست / صفاي باغ رضوان داري اي دوست

تويي يوسف، كه در هر كوي وبرزن /  هزاران پيركنعان داري اي دوست . . .

الهي

نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم

نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي

در اگر باز نگردد نروم باز به جايي

پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي . . .

.

.

.

خدايا

در ۲ راهي زندگي ام

تابلوي راهت را محكم قرار بده

نكند كه با نسيمي راهم را كج كنم . . .

.

.

.

خدايا من به عنوان بنده حاجتم را گفتم

 اميدوارم اگر قرار به برآورده نشدنش هست

از حكمت تو باشد تا بي لياقتي من . . .

.

.

.

خدايا ! اگر زارم، در تو زاريدن خوش است

و گر نازم به تو نازيدن خوشست . . .

.

.

.

خداوندا

دنياي آشفته ي درونم را كه تنها از نگاه تو پيداست ، با لالايي مهربان خود ، آرام كن

تا وجود داشتن و بودن را به زيبايي احساس كنم . . .

.

.

.

خدايا

عجب از آدمي، كه نشانه‌هايت را مي‌بيند و انكارت مي‌كند

و عجب از تو كه انكارش را ميبيني و مهرباني ميكني . . .

.

.

.

حضرت عشق بفرما كه دلم خانه توست

سر عقل آمده آن بنده كه ديوانه توست . . .

.

.

.

حكايت عجيبيست رفتار ما

خداوند مي بيند و مي پوشاند

مردم نمي بينند و فرياد مي زنند . . .

.

.

.

 خداوندا

تقدير عزيزانم را زيبا بنويس تا من جز لبخند آنها چيزي نبينم  . . .

.

.

.

خدا مرحم تمام دردهاست  ، هر چه عمق خراشهاي وجودت بيشتر باشد

خدا براي پر كردن ان بيشتر در وجودت جاي ميگيرد . . .

.

.

.

به نام خالقي كه تنهاست ولي تنهايي را براي مخلوقاتش نمي پسندد . . .

.

.

.

هيچگاه دلت را به روزگار مسپار كه دريايي از نااميدي هست

دلت را به خدا بسپار كه دريايي از اميد است . . .

.

.

.

هيچگاه دلت را به روزگار مسپار كه دريايي از نااميدي هست

دلت را به خدا بسپار كه دريايي از اميد است . . .

.

.

.

غرق گناهم به كه روي آورم / نامه سياهم به كه روي آورم

از غم و غصه شده ام زير و رو / غير خدايم به كه روي آورم . . .

.

.

.

خدا را در دور دستها، در انتهاي افق و يا در اوج آسمانها جستجو مكن

نگاهي به اعماق وجودت بيانداز . . .

.

.

.

خدايا بزرگ و توانا تويي / رحيم و، رئوفي و يكتا تويي

پر از مهري و بخشش و مغفرت / كه ما قطره هستيم و دريا تويي . . .

تا كي به شـكل خاطره اي گم ببينمت

درعطر سيب و مزه ي گندم ببينمت

من آن هميشه چشم به راهم به من بگو

يك جمعه در هزاره ي چندم ببينمت . . . ؟

يا مهدي

.

.

.

دوباره جمعه گذشت و قنوتِ گريان ماند

دوباره گيسوي نجواي ما پريشان ماند

دوباره زمزمه ي كاسه هاي خالي ما

پس از نيامدنت گوشه ي خيابان ماند . . .

الهم عجل لويك الفرج

.

.

.

اي پاسخ گرامي امن يجيب ها

تعجيل كن به خاطر ما ناشكيب ها

چشم جهان به چشمه ي دستان سبز توست

جاري شو از وراي فراز و نشيب ها . . .

تعجيل در ظهورش صلوات

.

.

.

دوبيتي امام زمان

با كدامين رو روز شمارش باشيم

عصر ها منتظر صبح وصالش باشيم

سالهاست كه منتظر سيصد و اندي مرد است

آنقدر مرد نبوديم كه يارش باشيم

الهم عجل لوليك الفرج

.

.

.

جز تو كسي نيامده آقا،  سر قرار

انگار بي تو نيست كسي، غرق انتظار

اين جمعه هم گذشت و تو مثل هميشه باز

در انتظار خويش نشستي به انتظار . . .

يا صاحب الزمان

.

.

.

اي حضرت حاضري كه ناپيدايي

غايب شده از زشتي و نازيبايي

شرمنده كه جاي آمدن، مي‌گوييم

آقا ، تو چه وقت پيش ما مي‌آيي . . . ؟

.

.

.

با توام اي دشت بي پايان سوار ما چه شد

يكه تاز جاده هاي انتظار ما چه شد؟

آشناي” لا فتي الا علي” اينجا كجاست؟

صاحب” لا سيف الا ذوالفقار “ما چه شد . . . ؟

.

.

.

آقا نگاهت جاي آهوهاست، مي دانم

دستان پاكت مثل من تنهاست، مي دانم

آقا دلت در هيچ ظرفي جا نمي گيرد

جاي دل تو وسعت درياست ، مي دانم . . .

.

.

.

انتظار، انسان سست ايمان را افسرده و منحرف ميكنه، بايد با تقويت

ايمانمون در زمان غيبت منجي و انتظار فرج، در جهت صراط مستقيم حركت كنيم . . .

.

.

.

سالار وقت آمدنت دير شد، بيا

اين دل در انتظار فرج پير شد بيا

ديدم به خواب آمدي از جاده هاي دور

گفتا دلم كه خواب تو تعبير شد، بيا . . .

.

.

.

دل را زكمند تن رهانديم بيا

در مروه تو را به شوق خوانديم بيا

تو غنچه نرگسي و ما، در ره تو

تا كعبه گل لاله فشانديم بيا . . .

.

.

.

در انتظار تو ديگر نمانده است قرارم

بگير دست مرا عاشقم قرار ندارم

تمام عمر به پايت نشسته ام كه بيايي

مكن به حسرت ديدار خويش روز شمارم . . .

.

.

.

چقدر انتظار براي ديدنت سخت است

چقدر براي نقاش كشيدنت سخت است

چگونه جمال تو را نگارينه كند او

كه بهر كسي بجز خداي آفريدنت سخت است . . .

يا مهدي ادركني

.

.

.

عمرم تمام گشت ز هجران روي تو

ترسم شها به خاك برم آرزوي تو

با آن كه روي ماه تو از ديده شد نهان

عشاق را هميشه بود ديده سوي تو . . .

.

.

.

كدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد

سـوار صـاعـقـه پـا در ركـاب خـواهد شد؟

كدام جمعه ز تاثـيـر تـابـش خورشـيـد

دلي كه يخ زده از غصه ، آب خواهد شد . . . ؟

.

.

.

اگرچه روز من و روزگار مي گذرد

دلم خوش است كه با ياد يار مي گذرد

چه قدر خاطره انگيز و شاد رويايي است

قطار عمر كه در انتظار مي گذرد . . .

.

.

.

بيا كه باز مرا بيقرار خواهي كرد

به يك اشاره زمين را بهار خواهي كرد

كمان و تير بگيروبه كوي عشق بيا

عقاب كوه احد را شكارخواهي كرد . . .

.

.

.

در اضطراب چه شبها كه صبح شان گم شد

چه روزها كه گرفتار روز هفتم شد

چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسيد

و جمعه روز تفرّج براي مردم شد !

من ارگ بم و خشت به خشتم متلاشي

تو نقش جهان هر وجبت ترمه و كاشي

در هر نفس اين است دعايم همه  اي ماه

در زير و بم خاطره ، آزرده نباشي  . . .

.

.

.

همه جا پر شده كه

دهانت را ميبويند مبادا گفته باشي دوستت دارم

من ميگم حق دارن

چون دوست داشتن هاي ما بودار است

بوي سو استفاده

بوي خيانت

بوي دروغ ميدهد . . .

.

.

.

تو آني نبودي كه فكرش را مي كردم، زيرا باعث شدي آني شوم كه فكرش را هم نمي كردم . . .

.

.

.

ميدوني اگه يه روز پادشاه بشم بزرگترين آرزوم چيه ؟

ميخوام بشي تاج سرم

.

.

.

ساعت ها به ساعت مي نگرم

مسابقه گذاشته اند عقربه ها

هر چه غمت بيشتر باشد از سرعت خود مي كاهند . . .

.

.

.

مي سپارمت به خدا

خدايي كه هيچوقت نخواست تو را به من بسپارد . . .

.

.

.

حقايق گاهي وقتا توي شوخي پيدا ميشه

خيلي احمقانه است اگر فكر ميكنيم آدمها توي شوخيها دلشان نمي شكند . . .

.

.

.

تنها خداست كه ميداند (بهترين) در زندگي تو چگونه معنا مي شود

من آن بهترين را برايت آرزو مي كنم . . .

.

.

.

چه اشتباه بـزرگيست ، تلخ كردن زندگيمان

براي كسي كه در دوري ما

شيرين ترين لحظات زندگيش را سپري ميكند . . .

.

.

.

سرزنشم مكن اگر از همه پا كشيده ام ، تبع لطيف آدمي ، با همه سر نميكند . . .

.

.

.

پا ميكشم از كوچه هاي همجواري / يعني دگر اينجا ندارم اعتباري

با اين همه دل به دستت مي سپارم / شرمنده ام جز اين ندارم يادگاري . . .

.

.

.

ميگويند دل به دل راه دارد راست ميگويند

ديگر نپرس چرا دوستت ندارم . . .

.

.

.

هرچه دلتنگي هست ، حرفهايي كه گره در گره است

تو بيا تا به همان بوسه اول برود . . .

.

.

.

من كزين فاصله غارت شده ي چشم تو ام

چون به ديدار تو افتد سرو كارم چه كنم

يك به يك با مژه هايت دل من مشغول است

ميله هاي قفسم را نشمارم چه كنم . . . ؟

.

.

.

اگرچه از تو دور هستم اما تو را در قلب خويش حس ميكنم

حتي نزديكتر از آن دو عاشقي كه در آغوش هم هستند . . .

.

.

.

از دورترين نقطه ي عشق ، دل به پرگار خدا مي بندم

شايد به تو رسيدن در يك شعاع زياد هم محال نباشد  . . .

.

.

.

يه ضرب المثل چيني ميگه :

برنج سرد را مي توان خورد ، چاي سرد را مي توان نوشيد

اما نگاه سرد را نمي توان تحمل كرد . . .

.

.

.

.مي آيي عاشق ميكني ، محو ميشوي تا فراموشت كنم ،

دوباره مي آيي تازه ميكني خاطرات را ، محو ميشوي ،

به راستي كه سراب از تو با ثبات تر است . . .

.

.

.

دل ناله كند از من ، من ناله كنم از دل ، يارب تو قضاوت كن ديوانه منم يا دل . . . ؟

.

.

.

گاهي دلم براي چوپان دروغگو خيلي مي سوزد

بيچاره ۲ بار بيشتر دروغ نگفت انگشت نما شد

ولي ما هنوز صادق ترينيم . . .

هر خطا از چشم آيد ، عذر ميخواهد لبت

تلخي بادام را شِكَر تلافي ميكند . . .

.

.

.

هرگز در زندگي اين دو را ابراز نكنيد

اول ، آنچه نيستيد

دوم ، همه ي آنچه هستيد . . .

.

.

.

هيچ وقت خودت را باد نكن

چرا كه كوچك ترين سوزن تو را مي تركاند !

.

.

.

گرايش تو به آن كس كه تو را نميخواهد سبب خواري توست  . . .

.

.

.

اگه به اوني كه ميخواي نميرسي

آهسته تر برو تا اوني كه تو رو ميخواد بهت برسه . . .

.

.

.

قبل از اينكه فكرت كار دستت بده ، تو يه كاري دستش بده !

.

.

.

اين محنتي كه از تنگي قفس مي كشيم

كفران نعمتي است كه در باغ كرده ايم . . .

.

.

.

هوس

صد شرف دارد

به عشقي دروغي

كه رياكارانه خيانت مي كند . . .

.

.

.

اگر ، در كار ما “اگر” نباشد، بي شك پيروز خواهيم شد . . .

.

.

.

درد و رنجي كه مرا مي شكند ، تراشي است كه به الماس مي دهند . . .

.

.

.

هميشه شيرين نباش

فرهاد

گاهي بايد طعم ديگري را تجربه كند . . .

.

.

.

به صليب اگر كشيده شدي مسيح باش

نه مترسكه سره جاليز . . .

.

.

.

اين روز ها انسان قيمت هر چيز را ميداند ولي ارزش هيچ چيز را نميداند . . .

.

.

.

افكارت چرك نويس گفتارت هستند و اعمالت پاك نويس گفتارت

پاك نويست را با اعمال اشتباه تباه و خط خطي نكن . . .

.

.

.

هر انساني جائز الخطاست

ولي هر خطايي جائز العفو نيست . . . !

.

.

.

چشمانتان را به ستاره بدوزيد

اما پاهايتان را روي زمين نگه داريد . . .

.

.

.

هر چيزي زيبائي هاي مخصوص به خودش را دارد

ولي هركسي نميتواند آنها را ببيند . . .

(كنفوسيوس)

.

.

.

ميم مشكلات زندگي را كه  برداريم

زندگي شيرين ميشود . . .

.

.

.

او كه شادماني مردم را نمي خواهد از ما نيست

او برده ي بي مزد اهريمن است . . .

(كوروش بزرگ)

.

.

.

هميشه بهترين راه را براي پيمودن مي بينيم

اما فقط راهي را مي پيماييم كه به آن عادت كرديم . . .

.

.

.

براي آنكه عمر طولاني باشد ، بايد آهسته زندگي كنيم  . . .

                                                                              (سيسرون)

.

.

.

عده اي بزرگ زاده ميشوند، عده اي بزرگي را بدست مي آورند

و عده اي بزرگي را بدون آنكه بخواهند با خود دارند  . . .

(شكسپير)

كمي گيجم كمي منگم ، عجيب است / پريده بي جهت رنگم ، عجيب است

تو را ديدم همين يك ساعت پيش / برايت باز دلتنگم ، عجيب است . . .

.

.

.

روي قلبي نوشته بودن شكستني است مواظب باشين

ولي من روي قلبم نوشتم شكسته است ، راحت باشيد . . . !

.

.

.

دوستت دارم ، رازيست كه ، در ميان حنجره ام دق ميكند وقتي كه نيستي . . .

.

.

.

دوري از اين ديده ، اما باز يادت ميكنم / حرمت اين آشنايي فرش راهت ميكنم

در فراقت ، غم حصار خنده هايم را شكست / باز هم از انتهاي دل صدايت ميكنم . . .

.

.

.

توكه با ديگرانت بود ميلي / چرا يادت مرا بشكست خيلي ؟

مگر قصدت پريشاني ما بود / كه عشق ما نشد مجنون و ليلي . . . ؟

.

.

.

يادم نرود كه :

من تنها هستم ، اما تنها من نيستم . . .

.

.

.

چه تجارت ناشيانه اي بود آن همه نازي كه من از تو خريدم  . . .

.

.

.

روزي مي شود كه برگ برنده ات دل مي شود

اما تو ديگر حاكم نيستي . . .

.

.

.

اگر نسيمي شانه هايت را نوازش كرد

بدان آن هواي دل من است كه به يادت مي وزد . . .

.

.

.

دستهايت را زير تنهاييم ستون كن كه من از آوارگي بي تو بدون ميترسم  . . .

.

.

.

درود بر آدم هاي خوب ، آنها كه در انديشه ي ديگران تصوير زيبا مي نگارند  . . .

.

.

.

عشق يعني وقتي هزار دليل براي رفتن هست

هنوز دنبال يه بهونه‌اي كه بموني . . .

.

.

.

چمن ها بي تو زيبايي ندارد / بهار و گل دلارايي ندارد

فريب كَس نخوردم جز تو اي يار / كه ديگر كَس فريبايي ندارد . . .

.

.

.

احساس تو طروات باران است / بر زخم شكوفه هاي گل درمان است

هروقت كه در هواي تو ميچرخم / انگار نفس كشيدنم آسان است . . .

.

.

.

تو اين  “مـــَــن ها “  را از خودت  “مــِـن‌ها”  كن

من ميـميرم براي باقي مانده ات . . .

.

.

.

 تا كي دل من چشم به در داشته باشد ؟

اي كاش كسي از تو خبر داشته باشد

 آن باد كه آغشته به بوي نفس توست

از كوچه ما كاش گذر داشته باشد . . .

.

.

.

من ملك بودم و فردوس برين جايم بود / آدم آورد در اين دير خراب آبادم

نيستم آدم اگر باز نگردم آنجا / زين جهت هست اگر باز كمي دلشادم . . .

به سراغ من اگر مي آييد با پتك و تبر و مته برقي بياييد !

مسابقه گذاشتن بر سر شكستن چيني نازك تنهايي من !

.

.

.

بعد از خوندنِ اين متوجه ميشيد كه كه مغزتون اجازه خوندنِ “كه” دوم رو به شما نداد !

.

.

.

يه سوال

چرا وقتي يه نفر رو “هلو” خطاب ميكني ، لپاش گل ميندازه و حال ميكنه

اما بهش ميگي “گلابي” بهش بر ميخوره !؟

بابا ميوه ميوه است ديگه !

اميدوارم به توئه گلابي بر نخوره !

.

.

.

ديگه تنها جايي‌ كه ميبيني‌ يكي‌ ۱۰، ۱۵ تا هندونه يجا ميخره

كتاب رياضيه  !

.

.

.

(ميازار موري كه دانه كش است…)

اين شعر نشون ميده ما از قديم يك جورايي كرم داشتيم !

.

.

.

اول تو آف شو … نه اول تو آف شو …

(عاشقانه هاي اينترنت) !

.

.

.

روش هاي رفتن به خارج !

۱_ با ماشين

۲_ با اتوبوس

۴_ با هواپيما

۵_ با قاچاق

۶- با فتوشاپ !

.

.

.

اعتبار دوستى شما رو به اتمام است با وارد نمودن رمزطلايى

I LOVE YOU

علاوه برشارژ خود از علاقه (صددرصد) ما برخوردار شويد !

شركت ايراندل

.

.

.

ديكتاتور كيست !؟

بچه اي است  ۲ ساله

كه ۲۰ نفر مجبورند به خاطر اون كارتون نگاه كنند!

.

.

.

فقط يه ايراني ميتونه

هر چيزي كه ميوفته رو زمين با يك فوت ضد عفوني‌ كنه !

.

.

.

به سلامتي سندباد

كه كل دنيا رو با شلوار كردي دور زد !

.

.

.

 لغت نامه جديد !

Category: اين گربه كدوم گوريه؟

Morphine: بايد بيشتر فين كني

Keyboard: چه كسي برنده شد؟

MissCall: دختر نا بالغ را گويند

Freezer: حرف مفت

Already: گند زدي به همش رفت !

.

.

.

آقايان لباسهايشان را چگونه دسته بندي مي كنند؟

۱)كثيف

۲) كثيف اما قابل پوشيدن !

.

.

.

كلافه شدن يعني:

دلتنگِ كسي باشي ؛ كه نيست

حوصله كسي را نداشته باشي؛ كه هست !